Liczne badania laboratoryjne potwierdzają, że szczepionka mRNA przeciwko COVID-19 firmy Pfizer jest silnie zanieczyszczona plazmidowym DNA. Najnowsza analiza wykazała, że jedna dawka szczepionki Pfizer zawiera zazwyczaj ponad 200 miliardów fragmentów DNA. Te fragmenty DNA mogą włączyć się do DNA zaszczepionej osoby i zakłócać ekspresję onkogenów i genów supresji nowotworów. To zanieczyszczenie DNA ma wpływ na raka u milionów ludzi, którzy zostali zmanipulowani, aby wziąć udział w tym eksperymencie biologicznym.
Dr Phillip Buckhaults, ekspert w dziedzinie genomiki nowotworów, niedawno mówił o swoich odkryciach przed komisją ad hoc ds. medycznych Senatu Karoliny Południowej w Departamencie Zdrowia i Kontroli Środowiska („DHEC”).
Buckhaults ma doktorat z biochemii i biologii molekularnej; bada, w jaki sposób geny powodują raka. On i jego zespół specjalizują się w wykrywaniu obcych fragmentów DNA w miejscach, w których mogą one włączać się lub zakłócać zdrową ekspresję genetyczną.
„Szczepionka Pfizer jest zanieczyszczona plazmidowym DNA. To nie tylko mRNA, ale także fragmenty DNA”.
powiedział prof. Buckhaults przed komisją Senatu Karoliny Południowej. Jeden z jego kolegów odzyskał fiolki ze szczepionkami Pfizer przeciwko COVID-19 z programu szczepień, którym zarządzał w Columbii w Południowej Karolinie. Profesor Buckhaults zsekwencjonował całe DNA z tych fiolek. Był zaskoczony, że w ogóle zobaczył jakiekolwiek DNA. Powiedział: „Można w pewnym sensie ustalić, co to jest i jak się tam dostało, i jestem trochę zaniepokojony możliwymi konsekwencjami tego zarówno pod względem zdrowia ludzkiego, jak i biologii„.
„To DNA może i prawdopodobnie zintegruje się z genomowym DNA komórek, które zostały transfekowane mieszanką szczepionki” – ostrzegł. Mówi, że DNA może być powodem, dla którego ludzie mają zdarzenia sercowe i ataki autoimmunologiczne po szczepieniu.
„Robimy to w laboratorium przez cały czas; bierzemy kawałki DNA, mieszamy je z kompleksem lipidowym, takim jak szczepionka Pfizer, wylewamy go na komórki i dużo z niego dostaje się do komórek. I wiele z nich dostaje się do DNA tych komórek i staje się stałym elementem komórki„.
Według Buckhaultsa, długoterminowe ryzyko integracji DNA obejmuje raka. „Jest to również bardzo realne teoretyczne ryzyko przyszłego raka u niektórych osób. W zależności od tego, gdzie w genomie wyląduje ten obcy fragment DNA, może on zakłócić działanie supresora nowotworu lub aktywować onkogen„.
Zmiany w DNA mogą być również przekazywane kolejnym pokoleniom. Ponieważ DNA przetrwa setki tysięcy lat, „zmiany w DNA mogą się utrzymywać”, twierdzi Buckhaults.
Naukowcy Pfizera wiedzieli o zanieczyszczeniu DNA i próbowali je posiekać i ukryć
Prof. Buckhaults powiedział, że większość DNA w szczepionkach Pfizera zawierała około 100 par zasad. Niektóre miały długość od 500 do 5000 par zasad. Rozmiar nie ma znaczenia, ponieważ każdy z tych fragmentów może włączyć się do ludzkiego genomu. „Ryzyko związane z genomem jest tylko funkcją liczby cząsteczek” – powiedział. „Wszystkie te małe fragmenty DNA, które znajdują się w szczepionce [dają] wiele tysięcy możliwości modyfikacji komórki zaszczepionej osoby„.
Buckhaults powiedział, że kawałki są bardzo małe, ponieważ zostały pocięte podczas procesu produkcyjnego.
„Kawałki są bardzo małe, ponieważ podczas procesu zostały pocięte, aby spróbować je usunąć – ale w rzeczywistości zwiększyły ryzyko modyfikacji genomu w procesie” – powiedział.
Kiedy zespół Buckhaulta połączył wszystkie fragmenty DNA, był w stanie określić ich źródło. Pocięte DNA pochodzi z plazmidu o nazwie Agilent, który jest produkowany przez Agilent Technologies, Inc. z Kalifornii.
Według zespołu Buckhaulta, Pfizer wykorzystał ten plazmid do sklonowania w nim białek spike. Plazmid jest następnie zasilany polimerazą RNA, dzięki czemu może replikować mRNA. W procesie tym mRNA jest następnie zamykane w nanocząsteczkach lipidowych, które są wstrzykiwane do komórek w celu skutecznego dostarczenia mRNA i zanieczyszczenia DNA.
Buckhaults powiedział: „Oni [Pfizer-BioNTech] nie zdołali usunąć DNA, zanim to zrobili„. Chociaż „podjęli pewne wysiłki, aby je posiekać… wszystkie te małe kawałki plazmy zostały zapakowane razem z RNA„. Buckhaults powiedział, że „jest jasne jak słońce, co się stało, patrząc na sekwencjonowanie DNA„.
Buckhaults powiedział, że osoby zaszczepione mogą zostać przebadane, aby sprawdzić, czy obce plazmidowe DNA ostatecznie zintegrowało się z ich genomem. Podczas gdy większość niepożądanych zdarzeń poszczepiennych jest trudna do udowodnienia, taka integracja pozostawia ślad, który można później wykryć. Konsekwencje tego zanieczyszczenia DNA są katastrofalne dla ludzkości i przyszłych pokoleń.
Bity mojego życia 